Eerste maand in München

Hoi allemaal,

Hier eindelijk een update uit München! Inmiddels ben ik hier al vijf weken, en heb ik drie weken stage erop zitten. Wat gaat dat snel!! Het is een beetje druk en chaotisch geweest, dus daarom nu pas deze blog.

Op zaterdag 12 april was het eindelijk zo ver, na de mislukte plannen voor een stage in de VS kon ik eindelijk op weg naar München. Op het vliegveld heb ik afscheid genomen van mijn ouders en broertje en toen ben ik op weg gegaan naar München. Na ruim een uur vliegen was ik in München en ben toen naar mijn hostel gegaan. Ik wilde natuurlijk snel een kamer vinden, dus ik heb dat weekend veel tijd doorgebracht achter mijn computer om te reageren op kamers. Kamers in München zijn over het algemeen erg duur en ik was natuurlijk ook op zoek naar een gemeubileerde kamer en dus kon ik niet te kieskeurig zijn..

Maar eerst had ik de volgende dag afgesproken met mijn nichtje Simone, die sinds februari een half jaar in München studeert. Het was heerlijk weer dus nadat we even op een terras in de zon hadden gezeten zijn we daarna naar de Isar gegaan. Deze rivier stroomt door München en op plaatsen midden in de stad kun je er heerlijk langs zitten. Als de zon zich maar even laat zien dan is het hier hartstikke druk! En ik snap inmiddels waarom! ;)

De dag erna heb ik de stad verkend en ’s avonds had ik mijn eerste hospiteeravond. Dat was best lastig, want met 6 mensen die Duits spraken (= snel en Beiers accent) was het best lastig om zelf ook wat te zeggen. Leermomentje voor de bezichtiging van de volgende dag dus! De volgende dag ging ik bij een supermooie kamer kijken, toen heb ik wel Duits gesproken met dat meisje die de kamer verhuurde. Daarna was ik nog bij twee andere kamers gaan kijken, waarvan er een ook heel mooi was (maar ook heel duur) en de andere vond ik super smerig.. Ik heb nog flink gestrest of het wel zou lukken om snel een kamer te vinden, alles was zo duur en er waren elke keer veel mensen uitgenodigd voor het hospiteren. Uiteindelijk bleek ik nogal keus te hebben, want zowel kamer 2, 3 als 4 werden me aangeboden. De keuze was snel gemaakt, want kamer 2 was supermooi, nog redelijk in het centrum en een stuk goedkoper dan de andere mooie kamer (nr. 4).

Ik woon in een benedenwoning die gehuurd wordt door mijn huisgenoot in de wijk Laim, die redelijk in het centrum ligt. Het is een super luxe en schoon huis (ik heb immers toch een beetje smetvrees hihi..). We hebben een supermooie tuin waar je heerlijk in de zon kunt ontbijten. De buurt is heel rustig en ik word ’s ochtends wakker van vogel geluiden. Dat is nog eens wat anders dan de herrie van de bussen op de Uithof! Mijn huisgenoot spreekt overigens niet zo goed Engels, iets wat de meeste mensen hier niet zo goed kunnen ben ik achter gekomen (zelfs de mensen die aan de universiteit studeren) dus we spreken altijd Duits met elkaar. Leer ik dat ook nog ;) Ik ben binnen een kwartier in de binnenstad, moet 25 minuten fietsen naar stage en heel toevallig wonen mijn nichtje en ik nu maar 15 minuten fietsen bij elkaar vandaan, we wonen nu dichterbij elkaar dan ooit in Nederland!

Nadat ik verhuisd was had ik nog een week om de stad te verkennen en leuke dingen te doen. Ik heb o.a. van het uitzicht over de Alpen genoten vanaf de Alte Peter Kirche, een drie uur durende wandeltour door München gedaan, ben ik naar Englischer Garten geweest (een park dat zo groot is als Central Park in New York en waar je oa kunt surfen op een golf op de rivier die er doorheen stroomt), ben ik naar de Münchener Residenz gegaan, ben ik gaan winkelen, heb ik Schloß Nymphenburg bezocht en ben ik met Simone naar een tentoonstelling over de ijsmummie Otzi geweest (het allergrappigste was de live webcam naar de koelcel waar hij ligt….). En de bekende dirndls en lederhosen heb ik ook al gezien, tijdens de lentevariant van het Oktoberfest, het Frühlingsfest. Deze week vol leuke dingen was snel voorbij en toen was het tijd om met mijn stage te beginnen.

Op 28 april ben ik begonnen met mijn stage in het Tumorbiologisch Labor van de Klinikum Großhadern van de Ludwig-Maximilians-Universität München. Mijn stageproject gaat over gliomen (hersentumoren). Vooral de kwaadaardige gliomen zijn heel slecht te behandelen is en daarom overlijden de meeste patiënten binnen 16 maanden na diagnose. Overduidelijk is dus dat er heel hard gezocht wordt naar betere behandelingen. De onderzoeksgroep waarbij ik nu stage loop heeft gevonden dat een bepaalde stof in staat hersentumor cellen te doden in muizen. Vanwege de bijwerkingen in mensen kan de stof niet als behandeling gebruikt worden. Daarom werken ze nu aan een variatie op deze stof. De studenten die hier voor mij hun stage hebben gelopen hebben aangetoond dat ook deze stof in staat is de hersentumor cellen te doden. Ik ga allereerst testen of deze stof schadelijk is voor gezonde hersencellen. Daarnaast ga ik testen wat het doet met hersencellen die mutaties hebben die vaak voorkomen in glioomweefsel. Als laatste ga ik proberen de effectiviteit van de stof te verhogen, door het te combineren met andere stoffen.

Ik was bang dat communiceren in het Engels met de andere mensen in het lab wellicht een beetje lastig zou worden, maar gelukkig valt dat heel erg mee! De mensen in het lab spreken onderling wel Duits (gelukkig versta ik dat wel, maar meepraten vind ik nog een beetje lastig), maar met mij proberen ze altijd in het Engels te praten. Mijn begeleiders (een phd’er uit Frankrijk en een post-doc uit Zwitserland) zijn heel aardig en het project vind ik super interessant. Alleen is het wel jammer dat het een vrij kleine onderzoeksgroep is (professor, 2 technicians, mijn begeleiders, 2 geneeskundestudenten die binnenkort weg gaan en ik). Er waren nog 4 andere studenten, maar die hebben hun stage allemaal vorige week afgerond. Er zouden nog 2 nieuwe mensen beginnen, maar vanwege problemen met hun visum komen zij voorlopig nog niet. Onze groep heeft twee labs, iedereen zit in het lab beneden en ik zit in het lab ‘boven’. De bedoeling is dat alle nieuwe mensen daar heen gaan, maar voorlopig zit ik er nog alleen. Een privélab dus haha. Helaas moet ik 15 minuten door het ziekenhuis lopen om in het andere lab te komen. Ze hebben zelfs een transportsysteem voor het sturen van dingen naar het andere lab omdat het zo ver uit elkaar ligt!

Verder merk ik goed dat het lab onderdeel uitmaakt van het ziekenhuis. Er komen vaak tumoren binnen die dan verwerkt worden voor de tumorbank (de tumor moet je zelf ophalen in de operatiezaal!). Ze slaan weefsel in verschillende vormen op zodat er dan een grote database is met samples die voor experimenten gebruikt kunnen worden. Daarnaast is het soms ook wel lastig om in een ziekenhuis rond te lopen en aangesproken te worden door patiënten, de grootste uitdaging tot nu toe was een blinde man in het Duits vertellen hoe hij in de patiëntentuin kon komen (en ik wist toen overigens nog niet waar die was ;) ).

Doordeweeks is het behoorlijk druk op stage. Dingen doen in de stad gebeurt dus vooral in de weekenden. Ik ben inmiddels nog met Simone naar een concert geweest. Met een andere vriendin ben ik vorige week zondag naar het voormalige concentratiekamp Dachau geweest. Heftig, maar naar mijn idee goed om bij stil te staan.. De komende tijd wil ik verschillende musea in de stad bezoeken, naar het Olympiapark (waar de olympische spelen van 1972 gehouden werden), een Derde Rijk wandeltour doen en naar het kasteel Neuschwanstein (hierop is het bekende Disneykasteel gebaseerd).

Ik ben al best wel gewend aan het leven hier en het bevalt me wel ;) Zeker met de luxe van mijn nieuwe huis en de prettige sfeer op het lab. Ik moet er nog wel aan wennen dat op zondag winkels dicht zijn, alleen enkele musea zijn open. Maar het feit dat Beieren katholiek is levert me weliswaar wel meer vrije dagen op! Nog iets grappigs, veel mensen hier spreken met een sterk accent Beiers (op wikipedia kun je zelfs een Duitse tekst vaak ook in het ‘Boarisch’ -Beiers dus- lezen). Ik vind het heel grappig klinken maar ik snap er niks van als iemand het spreekt :P.

Zo, dit was een lange blog over de eerste vijf weken in München. Ik weet niet wanneer er weer een blog volgt, het is nu allemaal best druk. Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte ;)

Liefs,
Marloes