Kastelen, kastelen en nog eens kastelen

Lieve allemaal,

Wat gaat de tijd snel, inmiddels ben ik 9 weken in München en alweer 7 weken aan het werk op het lab. De afgelopen tijd is het erg warm geweest, het is zelfs een week lang warmer dan 30 graden geweest (met uitschieters naar 35 graden!). Gelukkig is de temperatuur nu weer ‘normaal’, want met 35 graden de hele dag in de cell culture met je handschoenen en labjas aan vond ik nou ook niet zo fijn ;)

De afgelopen tijd heb ik zowat mij halve to-do-list afgewerkt! Zo heb ik een Derde Rijk wandeltour gedaan met een vriendin van hier. In München kwam het nationaal socialisme op en er zijn hier dan ook veel beruchte plaatsen en gebouwen. Ik vond het wel goed om hier meer over te weten. De tour ging onder andere langs de bekende biergarten Hofbrauhaus (hier kwamen de nationaal socialisten vaak bijeen), de Konigsplatz waar vele gebouwen staan die tijdens de oorlog dienst deden als nazi kantoor) en Scars of Remembrance (kogelgaten in de muur van de universiteitsbibliotheek die nu een gedenkteken zijn).

De dag erna ben ik met diezelfde vriendin met een tour vanuit München naar Schloss Herrenchiemsee geweest. De Chiemsee is het grootste meer van Beieren en wordt omringd door de Alpen. Er zijn meerdere eilanden en op één van deze eilanden ligt Schloss Herrenchiemsee. Het is gebouwd in opdracht van koning Ludwig II, die ook Neuschwanstein (het “Disney kasteel”) heeft laten bouwen, die bekend stond om zijn fantasierijke en dure stijl. De omgeving was echt prachtig, het enorme meer met daarom heen de Alpen. En het paleis was ook leuk om te zien ;) Na een tour door het kasteel gingen we naar het kleinere Fraueninsel en hebben we in een Biergarten wat gegeten. Helaas was de gids een beetje een vreemd persoon *understatement*. Naast dat hij wel erg veel bier dronk (bier gaat hier natuurlijk per halve liter..) en tegen ons praatte alsof we kleine kinderen waren zijn we ook nog iemand kwijtgeraakt tijdens de tour ;) Tot nu toe de eerste tour zonder leuke gids en ook met een wat minder leuke groep (onbeleefde en ongeïnteresseerde Texanen).

Het weekend erna ben ik met mijn huisgenoot en vrienden van haar naar Hirschgarten, de grootste Biergarten van München, geweest. Er is plaats voor 8000 mensen… en ik kan je vertellen, dat is veel! Het unieke aan de Biergartens in München is dat je je eigen eten mee mag nemen, alleen het drinken moet je daar kopen. En daar gaat het bier niet eens per halve liter maar per liter… Tja. Je kunt er overigens ook eten kopen, alleen is het Beierse eten totaal niet mijn smaak, grote stukken gebraden varkensvlees, veel vette aardappelgerechten, allerlei soorten worsten, vleessalades, veel brood (maar allemaal met roggemeel, ook niet mijn ding). Het enige lekkere Beierse eten (mits goed gebakken) vind ik de Breze (groot brood in krakelingvorm). En natuurlijk ben ik ook niet zo'n bierfan...

De dag erna wilde ik vroeg opstaan om naar Neuschwanstein te gaan. Omdat het treinsysteem hier nogal ingewikkeld is, is het handig (en vaak ook gezellig) om met een tour te gaan. Omdat alle vriendinnen van hier er al geweest zijn ging ik dit keer alleen met een tour. Deze keer trof ik het, gelukkig gingen er geen dikke onbeleefde Amerikanen mee met de tour (zeker als je een berg op moet klimmen geen aanrader!), dit keer waren het 4 studenten die allemaal een reis door Europa of Duitsland maakten. Het was heel gezellig, maar goed ook want de reis naar Füssen duurde ruim 2 uur. Daar aangekomen zijn we eerst van een afstand het kasteel Hohenschwangau (het geel-oranje kasteel op de foto’s) gaan bekijken en zijn vervolgens naar de Alpsee doorgelopen. Dit meer is echt prachtig. En het leuke is dat in München alles mag, dus ook je hond los laten lopen en laten zwemmen. Toen was het tijd om de berg op te gaan richting het kasteel Neuschwanstein. Het is een tocht van ongeveer 30 minuten stijl de berg op, maar aangezien het ruim 30 graden was, was het wel een beetje warm. Toen we boven aangekomen waren was er tijd om foto’s te maken van het prachtige uitzicht en toen was het tijd voor de rondleiding door het kasteel. Hoorde ik ineens ‘Hello Marloes’. Ik reageerde niet, want ik was nog half verbaasd om mijn naam hier te horen (De klank ‘oe’ is hier niet bekend, dus mijn naam is echt een drama).. stond mijn stagebegeleider ineens naast me ;) Toen heb ik een rondleiding door het kasteel gedaan. Dit was wel het meest unieke dat ik tot nu toe gezien heb. Daarna nog mooie foto’s vanaf de Marienbrücke gemaakt. Door het warme weer was het gelukkig niet zo druk. Na een verfrissend 'wandelingetje' door het ondiepe deel van de Alpsee was het weer tijd om terug te gaan naar München.

De dag erna (het was immers Pinksteren dus genoeg tijd voor leuke dingen) ben ik met mijn nichtje naar het Olympiapark geweest. Hier zijn in de 1972 de Olympische Zomerspelen gehouden en het park is sindsdien goed onderhouden, je zou niet zeggen dat het redelijk oud is, en er zijn regelmatig grote evenementen zoals concerten of een openlucht bios waar ik ook nog graag heen wil. We hebben eerst het uitzicht over München bekeken vanaf de Olympiaberg, een heuvel van het puin van München uit de tweede wereldoorlog. Vanaf daar was er ook goed zicht op het Olympisch stadion. Daarna hebben we het uitzicht over de stad van een nog wat hoger punt bekeken, vanaf de Olympiaturm (190 m). Ik vind het uitzicht over de stad met de Alpen op de achtergrond echt heel mooi :) Ook is er hier nog iets aan mijn to-do-list toegevoegd: een duik nemen in het Olympisch zwembad!

Afgelopen weekend ben ik met mijn nichtje en een vriendin naar het laatste paleis hier in de buurt geweest, namelijk naar Schloss Linderhof. Ook dit paleis is gebouwd door koning Ludwig II, en toch was het weer heel anders dan de andere paleizen. Het ligt midden tussen de bergen op de grens met Oostenrijk en het is het kleinste paleis van de drie die hij heeft laten bouwen (het was ook echt klein.. haha). Maar desalniettemin was ook dit paleis indrukwekkend mooi en het park eromheen ook.

Op stage gaat alles goed. Ik heb vorige week mijn experiment voor het eerst helemaal uitgevoerd en de eerste data verzameld. Op maandag maak ik mijn samples klaar en dan meet ik na 24, 48 en 72 uur hoeveel van mijn cellen nog leven. Het idee is dat ik nu het stofje dat hersentumor cellen doodt op gezonde cellen test, en we willen dus graag zien dat deze niet doodgaan na toevoeging van de stof. De professor was erg enthousiast over hoe het tot nu toe gaat en over de eerste data. Mijn begeleiders zijn nog steeds heel aardig en de sfeer op het lab is goed. Gelukkig heb ik ook al wat tijd gehad om aan mijn verslag te schrijven (het gaat me nu niet weer gebeuren dat stage zo uitloopt.. en dat verslag dus ook niet! :P)

Inmiddels ben ik achter nog een voordeel van het wonen in Beieren gekomen: a.s. donderdag is hier alweer een vrije dag! Beieren heeft de meeste vrije dagen van Duitsland dus wat dat betreft ben ik wel op een goede plaats terecht gekomen ;)

Ik hoop dat het in Nederland ook lekker weer is!

Liefs,
Marloes